De roeping van Balkenende
Ik kon de humor wel in zien van deze redenering en heb mijn antwoord toegespitst op de roeping van Balkenende. De rode lijn van mijn betoog is dat je verbinding moet zoeken tussen datgene wat je in het dagelijks leven doet en je eigen roeping. Doe je dat niet dan “tank” je jezelf leeg. Zeker wanneer je een zware baan hebt zoals onze minster-president.
Vroeger was het ervaren van een roeping een voorwaarde tot toelating in een beroep. Medici, juristen en geestelijken (de oorspronkelijke vrije beroepen) konden hun beroep alleen uitoefenen na het ervaren van een roeping. Tegenwoordig kun je accountant, verpleegkundige, journalist, specialist, coach of ingenieur worden (een selectie uit de nieuwe vrije beroepen) zonder roeping te ervaren. Je kan het dus worden, maar moet je het ook willen? Het aantal burn-outs in deze beroepsgroepen wijst op iets anders.
In een eerder stuk over geluk in het werk heb ik gehad het over de drie onderdelen die geluk creëren. Plezier, voldoening en zingeving in je werk. De laatste twee hangen nauw samen met jouw roeping. Wanneer je iets doet waarvoor je bedoeld bent ervaar je voldoening en zin(geving) in je werk. Hoe kom je erachter wat dit voor jou betekent. Hoe kom je erachter wat jouw roeping is?
Dit is geen makkelijke opgave. Roeping is iets vaags dat meer met voelen dan met denken te maken heeft. Je weet het wanneer je het vind. Zie daarvoor bijvoorbeeld Paul Potts met zijn prachtige opera stem. Je ziet het ook wanneer iemand het ervaart. Op dat moment is er geen verschil meer tussen wat je wilt en wat je doet (in de Flow zou Csiksentmihalyi zeggen). Dan ben je bezig met je roeping. Maar hoe kom je nu achter jouw roeping?
Oorspronkelijk is roeping een religieus woord. Al hoewel ik zelf niet religieus ben wil ik er wel graag een geestelijke over aan het woord laten. Pastor Rick Warren weet het prachtig te vertellen in het volgende filmpje: Purpose in life. Voor hem heeft roeping te maken met drie onderdelen. Ik zal ze niet verklappen. Bekijk het filmpje maar!
Even terug naar onze veelgeplaagde minister-president. Ik ga er vanuit dat Balkenende dit werk doet omdat hij zich er toe geroepen voelt en niet omdat hij zich gedwongen voelt. Maar in de hectiek van het werk als minister-president (en kennen we deze hectiek niet allemaal) raak je soms wel een kwijt waar je het allemaal voor doet. Dan wordt werk zinloos en putten we onszelf uit.
Dan is het dus tijd voor reflectie. Ook als je er schijnbaar geen mogelijkheid voor hebt. Even een stap terug nemen om er daarna twee vooruit te kunnen doen. Een weekend er tussenuit. Geen televisie, geen kinderen, geen afleiding. Even alleen maar met jezelf. Dan pas is het vaak weer mogelijk om de link te leggen tussen je huidige werk en jouw roeping. Wat dit dan ook mag zijn. Of je vind de link niet en dan wordt het tijd voor een nieuwe stap. Op zoek naar jouw ware roeping of dat werk wat beter past bij dat wat jij voor anderen wil creëren in deze wereld!
Succes & enjoy the ride!
Onno Hamburger
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!